بگل بگل

مامانی الان که 3 سال و 1 ماهت تموم شده ، خیلی حرکات ورزشی و ایرو بیکیت کامل تر شده .و جالبه که خودت هم متوجه هستی و از این موضوع هیجان زده هستی .اینو به خاطر این می گم که همش تو خونه داری می دویی و می رقصی، همراه با آهنگ و هر حرکت جدیدی رو به من می گی : مامان نگا کن. یا مثلا می گی تو هم مثل من انجام بده . 

و البته احساس می کنم درک موسیقیاییت هم بیشتر شده و توی شعر هایی که می خونی رعایت مکثها و صدا هایی که با دست زدن و حرکتهای دیگه دست و پا باید بکنی ، دقیق تر شده.کلمات انگلیسی رو که می شنوی و تا حالا خیلی هاش رو اشتباه می گفتی ، می بینم که درست تلفظ می کنی

مثلا می خونی :

If you happy and you know it clab your hand .

در حالی که دست می زنی.

If you happy and you know it stomp your feet.

در حالیکه پا می زنی.

If you happy and you know it then your face will surely show it.

دز حالیکه دستات رو رو صورتت گذاشتی و سرت رو بالا پایین می کنی.

به حلقه هنوز هم می گی خلقه و به بغل می گی بگل.

دخترم خیلی از من انرژی می بری و همش دوست داری بازی کنیم.توی یه کتابی خوندم که بچه های 3 ساله 10-15 دقیقه می تونند با  خودشون بازی کنند و لازمه که باهاشون بازی بشه.  البته این موضوع به نفع مامان هم شده یه جورایی منم به همراه شما ورزش می کنم دیگه:)

اگه بتونم طی یه اینتروالهایی باهات بازی کنم و بهت توجه کنم ، خیلی کمتر می شه که بهونه بیاری و بد اخلاقی کنی. ولی زمانهایی که خوب نخوابیده باشی و یا مدت زیادی مشغول کارهای خودم باشم دیگه بهونه گیر می شی و همش می گی بگل بگل.

دیروز بهت گفتم : مامان ، چرا اینقدر می گی بگل .

گفتی : چون تو همش با بابا حرف می زنی.

بابات گفت : ای قربون دخترم برم که اینقدر صداقت داره.

ولی من خیلی دوست داشتم که فهمیدی و تونستی احساس خودت رو بیان کنی!  باور کن این هنوز مشکل خیلی از ما آدم بزرگا هست که وقتی کلافه هستیم ، وقتی ناراحتیم نمی دونیم مشکل از کجاست و اگر بدونیم نمی تونیم به سادگی بیان کنیم و یا اینقدر جسارت نداریم !